Як чалавек —

* * *

Як чалавек — працоўных ніў араты,

Я зведаў шмат і бур, і навальніц,

І толькі мне была заўсёды святам

Сустрэча з прыгажосцю маладзіц.

У Вас, хоць я жанчын пясняр-аматар,

Не злічыш чар, дзівос і таямніц,

А вочы, як брыльянты ў сто каратаў,

Вас робяць чараўніцай з чараўніц.

Ў палоне Вашых чар маё каханне,

У ім мая ўся сутнасць існавання.

Жыццё без Вас — пакуты ўсё люцей…

Мне б толькі Вас крануцца пры спатканні,

Каб стаць асілкам, як пры дакрананні

Зямлі рабіўся волатам Антэй.